20.05.2018 – 03.06.2018
‘Maar wat er gebeurt, is dat onze tijd geconsumeerd wordt door de technologie; we worden een soort van slachtoffer.‘ Marina Abramovic
Het Cura-Collectief nodigde de bezoeker uit om volop deelnemer te zijn in het creatief proces.
Onder de titel “DIG IT ALL” liet het Cura-Collectief je balanceren tussen je gewoonten en je vermogen tot verwondering en verandering. Wat je onderweg hoorde, zag en meemaakte, moedigde je aan om je denken met je hart te verbinden en iets te delen van je binnenkant.
‘Wenn die Wahrnehmung das Steuernde ist, zur Aktualität der Nervenfrage.’ Thomas Hardtmuth
De Digitale Revolutie is 40 jaar oud en tekent zich jaar na jaar meer af in de levenswijze en de gezondheid van mensen en natuur. Onze vooruitgangsdoctrine verdoezelt zijn negatieve effecten op mens en natuur. Het gebruiksgemak van digitale toepassingen verhindert dat we objectief kijken naar de fundamentele wijzigingen die het in ons dagelijks leven aanbrengt.
Het afbrokkelen van de sociale cohesie in het dorp, de verzwakking van de Millenials (de generatie van na 1984) door een chronisch tekort aan zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen, de verslaving aan ‘phones’ en het dopaminehormoon, de nood aan onmiddellijk resultaat, een leefomgeving die geen hulp biedt bij zwakte, het gebrek aan leiderschap en verantwoordelijkheid voor de gemeenschap,… : je plukt het ene rapport na het andere van het… internet?
Het C-C wil bezoekers de overweldigende impact van de Digitale Revolutie laten ervaren door de verborgen zijden ervan beleefbaar te maken, door hen uit te nodigen om weer verbinding te maken met de fundamenten van ons bestaan, door onze Menselijke Waardigheid weer voeding te geven. Als zij zich hier van bewust zijn, ontstaat de kracht om creatieve antwoorden te bieden op deze uitdaging.
Uit de brochure: “Het C-C-paviljoen staat aan de rand van een sparrenbos in het Vondelhof. Van daaruit begeleiden ze jou, samen met vrijwilligers van het Nu-Atelier, langs een parcours dat je zintuigen op scherp zet. In ruil voor het even in de kluis veilig achterlaten van je digitale connecties, krijg je een klompje klei in de handen. Hiermee kan je als enkeling gaan luisteren in de kroon-koepel, beleef je verwondering op een promenade, kom je tot je klei-creatie in de kathedraal, en stap je de dreef-van-reflectie op. Terug aan het paviljoen kan je, als je dat nog wil, in de kluis ophalen wat je er achterliet’.
Het overtreft onze stoutste verwachtingen. De kleiwerkjes, de keuze van de ‘plekjes’, het verhaal dat ze vertellen, de verbondenheid die ze uitstralen, de vrolijkheid, de hoop, … het is van een ontroerende schoonheid.
Het werd daar duidelijk dat door ons modelleren van de ‘omgeving’ de bezoekers het beste van zichzelf naar boven lieten komen:
- hun vrijheid intens belevend, ontdaan van elke druk (gsm, de ander, het moet iets goeds worden, …)
- hun verbondenheid opnieuw voelend met de natuur, de klank, de objecten, zichzelf
- hun scheppingskracht terugvindend, een vitale herinnering.
We lezen vrijheid, verbondenheid en scheppingskracht
in wat de bezoekers nagelaten hebben, en dat is een gevolg van de omgeving die
ze ontmoet hebben.
